4 Ocak 2012 Çarşamba

 Arılı kovanların konulduğu ve arıcının gerekli uygulamaları yapmak üzere çalıştığı yere arılık denir. Koloniler rastgele bir yere değil, belirli özellikleri taşıyan bir yere kurulmalıdır. Arılık yeri rüzgar almayan, sakin, anayollardan ve trafiğin yoğun olduğu kesimlerden uzak, gürültüsüz, insan ve hayvanların uğrak yeri olmayan bir yer olmalıdır.

 Kovanların yönü doğu ve güney  doğrultuları arasındaki açı üzerinde olmalıdır. Bu şekilde yapılan bir düzenleme ile sabah güneşinin kovan uçuş deliklerine erkenden vurması  ve arıları uçuşa zorlaması; günün çok sıcak olduğu saatlerde ise uçuş deliği üzerine gölge düşmesi sağlanır.

 Kovan uçuş deliklerinin fazla rüzgar almaması, kovan içine yağmur sularının girmemesi ve arıların kovan içi temizliğini daha kolay yapabilmeleri için biraz öne eğimli yerleştirilmelidir. Kovanlar hiçbir zaman doğrudan toprak üzerine konulmayıp; yüksekliği 20–25 cm olan sehpalar üzerine konulmalıdır. Böylece kurbağa, kertenkele, karınca, vb. zararlılardan bir ölçüde korunmuş olmakta ve kovanların yerden nem alma riski kalkmaktadır. Nem hem kovanın ömrünü kısaltmakta ve hem de doğrudan arılara zararlı olmaktadır.

 Arılık düzenlenirken yan yana gelen iki kovan arasında ve kovan sıraları arasındaki uzaklık, uçuştan dönen arıların kendi kovanını şaşırmadan bulabileceği ve arıcının çalışmasına engel olmayacak şekilde olmalıdır. Bu amaçla kovan sıraları arasında en az 2 m. yan yana gelen kovanlar arasında 1 m açıklık bulunmalıdır. Şaşırma ve yağmacılık riskini en aza indirmek üzere aynı renkli kovanların yan yana yerleştirilmemesine özen gösterilmelidir. Arılık zeminindeki ve özellikle arıların kovana giriş çıkışlarını engelleyen uçuş deliği önündeki otlar zaman zaman biçilerek temizlenmelidir. Aksi halde giriş çıkışlarda arıların kendi kovanlarını bulmaları güçleşir ve hareket yetenekleri azalır, normal uçuş yapamazlar, şaşırma ve yağmacılık artar, uçuş etkinlikleri ve çalışma süreleri azalarak verim düşer.

0 yorum:

Yorum Gönder